Nadine Akkerman onderzoekt allerlei manuscripten en ontcijfert brievencorrespondentie uit de vroegmoderne tijd, en legt daarmee een tijdsbeeld bloot waarin een verrassend grote rol is weggelegd voor vrouwen in de literatuur, politiek en spionage.
Een nieuwe geschiedenis uit oude brieven
De 17e eeuw wordt vaak gezien als het begin van de moderne tijd. Het is ook lang beschouwd als een periode waarin vrouwen een beperkte rol speelden. Dankzij Nadine Akkerman weten we dat dat in ieder geval niet waar is. Ze waren gewoon niet zo zichtbaar…
Akkerman bewandelt in haar onderzoek naar de brievencultuur uit de 17e eeuw het grensvlak tussen letterkunde en geschiedenis. Haar onderzoek is op meerdere vlakken uitdagend. Veel brieven zijn geschreven in code, opgeslagen in uithoeken van de wereld waar ze ooit heen gezonden zijn en een deel is zelfs nooit opengemaakt.
Nadine Akkerman heeft deze hindernissen op een creatieve manier genomen. Zo gebruikte ze speciale röntgenscanners om ongeopende brieven te kunnen lezen zonder ze te openen en raakte ze bedreven in spionagetechnieken om codetaal te ontcijferen.
De centrale figuur in de door haar onderzochte correspondentie is Elizabeth Stuart (1596-1662), voorouder van de huidige Britse Queen Elizabeth die – ongewoon voor een vrouw in haar tijd – politiek actief was. De brieven van Stuart brachten Akkerman op het spoor van een Europees netwerk van vrouwelijke spionnen. Ze trotseerde onzichtbare inkt, ongewone vouwtechnieken en raadsels om het eerste overzicht te publiceren over Britse vrouwelijke spionnen in de 17e eeuw. In Invisible Agents: Women and Espionage in Seventeenth-Century Britain laat ze zien dat vrouwen een belangrijke rol speelden in de spionagecultuur – al maakten de vrouwen handig gebruik van het feit dat ze nooit op die manier werden bekeken.